از دیروز تا امروز
دانشگاه «آبرن»، ایالت آلابامای آمریکا دومین دانشگاه بزرگ آلاباما و برترین دانشگاه این منطقه به شمار می‌رود. این دانشگاه ابتدا در سال 1856 با نام «کالج مردانه آلابامای شرقی» آغاز به کار کرد اما چندی بعد به «دانشکده کشاورزی و مکانیک» تغییرنام داد و بار دیگر، بعد از گذشت سال‌ها با دگرگونی ماموریت دانشگاه، نام آن هم برای سومین‌بار به «موسسه پلی‌تکنیک آلاباما» تغییر یافت. برای آخرین‌بار، در سال 1960 میلادی، نام دانشگاه «آبرن» برای آن انتخاب شد تا بیانگر برنامه‌های آکادمیک و طرح‌های بزرگ‌تری در بستر دانشگاه باشد. این دانشگاه تنوعی از گروه‌های فارغ‌التحصیل را در خود جای داده است که از بین آنها می‌توان به «تیم کوک» مدیر اجرایی کمپانی اپل، «جیمی ولز» بنیانگذار ویکی‌پدیا و «میشل اس.راجرز» فرمانده سایبری آمریکا اشاره کرد.
چیزی که این روزها از دانشگاه «آبرن» خبرساز شده، تاثیر پنج‌میلیارد دلاری فارغ‌التحصیلان این دانشگاه روی اقتصاد ایالت آلاباماست؛ به‌طوری که این مرکز علمی دانشگاهی توانسته سالیانه حدود 27هزار شغل تولید کند. سهم 6/5 میلیارد دلاری از اقتصاد آلاباما در سال 2019 در مقایسه با سال 2014 قریب چهار درصد رشد داشته است. سرویس‌های مطالعات اقتصادی در سال 2019 اعلام کرده‌اند این رشد ماحصل مطالعات گسترده و برنامه‌ریزی‌های دقیق این دانشگاه از سال 1996 بوده است.
موتور اقتصادی
دانشگاه آبرن درحقیقت، موتور اقتصاد ایالت آلاباماست. این دانشگاه با مشارکت‌های برنامه‌ریزی‌شده، مسیری را پیش‌روی دانشجویان این دانشگاه هموار کرده تا در زمینه یادگیری تجربه‌های متفاوتی را کسب کنند، این درحالی است که کمپانی‌ها، سازمان‌ها و جوامع نیز از مطالعات و نتایج به دست آمده از تحقیقات دانشگاه آبرن سود می‌برند و درواقع، سودی دوطرفه است که هم دانشگاه و هم صنعت در این میان به منفعت می‌رسند. بررسی‌های آماری و داده‌های مالی به دست آمده از این دانشگاه در سال‌های 2018 تا 2019 نشان می‌دهد 5.6 میلیارد دلاری که از فارغ‌التحصیلان این دانشگاه نصیب اقتصاد آلاباما می‌شود از منابع مختلفی تامین می‌شود.
3.4 میلیارد دلار از ظرفیت درآمدی از منبع فارغ‌التحصیلان تامین می‌شود.
بخش دیگر، تاثیر مستقیم اقتصادی 2.2 میلیارد دلاری است که از هزینه‌های درون‌دانشگاهی شامل خرید‌ها، هزینه‌های مسکن و خورد و خوراک دانشجویی، ساخت‌وساز و هزینه بازدیدکنندگان از دانشگاه در مناسبت‌ها و رویدادها تامین می‌شود. سود اثر مستقیم دانشگاه آبرن که به اقتصاد آلاباما تزریق شده، تقریبا بیش از هشت‌برابر مقدار تخصیص‌یافته دولتی است، به‌طوری که به ازای هر دلار، 8.50 دلار سود را شامل می‌شود.
دانشگاه آبرن با توجه به نقش موثری که در اقتصاد ایالت آلاباما ایفا می‌کند و بسته به برنامه‌های ویژه و اختصاص آموزش‌ها و دوره‌های حرفه‌ای، تعدادی از صنایع، تجارت‌ها و مشاغل بزرگ را تحت‌حمایت‌های اولیه آکادمیک خود قرار داده است.
از نقش‌های کلیدی که می‌توان برای دانشگاه آبرن قائل شد، حمایت این مرکز دانشگاهی از رشد و توسعه مطالعات نوآورانه و فناورانه، فناوری‌ها، مشارکت‌هایی که در صنایع اتفاق می‌افتد و نیز سودهای به‌دست آمده از بخش امنیت و اقتصادی است.
یکی از تاثیرگذارترین نقش‌های دانشگاه آبرن، مسئولیت آن در ایجاد شغل در کشور است، به‌طوری که علاوه‌بر ایجاد اشتغال دانشگاهی، تاکنون 26هزار و 623 شغل هم در آلاباما ایجاد کرده است. حمایت «آبرن» از صنایع ایجاد شده و صنایع درحال ظهور، حضور گسترده در کشور، شرکت‌های تحقیقاتی و مشارکت اعضای هیات‌علمی، بیشترین نقش را در درآمدزایی این حوزه‌ها دارند.
سرمایه‌گذاری 5 میلیون دلاری
تیم‌های تحقیقاتی دانشگاه آبرن به لطف سرمایه‌گذاری پنج‌میلیون دلاری در 11 پروژه تحقیقاتی جدید کاربردی که به‌عنوان راه‌حل‌های اساسی مطرح می‌شوند، با چالش‌های محلی و جهانی از قیمت مسکن گرفته تا تولیدات پیشرفته ایمپلنت‌های پزشکی روبه‌رو می‌شوند. تحقیقات در این دانشگاه به سمت جلو در حرکت است و همه در راستای حل مساله و منافع اجتماعی حرکت می‌کنند. در این مرکز، رقابتی تحقیقاتی در قالب «جایزه ریاست‌جمهوری برای تحقیقات بین‌رشته‌ای» هر سه سال در دانشگاه آبرن برگزار می‌شود که در آن، تیم‌های مختلفی فعالیت می‌کنند که بسته به نوع فعالیتی که دارند، مبالغی را به‌عنوان جایزه برای پیشبرد تحقیقات بین‌رشته‌ای خود دریافت می‌کنند. تیم‌های تازه شکل‌گرفته به ازای هر سال 100هزار دلار، تیم‌های تشکیل‌یافته به ازای هر سال تا 250 هزار دلار و تیم‌هایی که اثربخش ظاهر می‌شوند، سالانه تا 500هزار دلار هدیه دریافت می‌کنند. پروپوزال‌هایی در قالب پروژه‌های تحقیقاتی به تیم‌های مختلف ارائه می‌شوند که در راستای اهداف تعیین‌شده در این رقابت هستند. درواقع، برگزاری چنین رقابت‌هایی در دل دانشگاه، علاوه‌بر اینکه انگیزه‌های تحقیقاتی و مطالعاتی را افزایش می‌دهد، می‌تواند باری را از دوش کشور بردارد و در راستای حل مساله حرکت کند.
یکی از پروژه‌هایی که تیم‌ها روی آن کار می‌کنند، خلق ایمپلنت‌های بیوپزشکی برای بیماران نیازمند با استفاده از ابزارهایی چون پرینتر سه‌بعدی است. این ایمپلنت‌ها برای افرادی ساخته می‌شوند که دچار مشکلات سیستم اسکلتی و عصبی ماهیچه‌ای هستند. این فرآیند که به «پرینت سه‌بعدی» شناخته می‌شود، این امکان را فراهم می‌کند که حتی ایمپلنت‌هایی را برای حیوانات کوچک و انسان‌ها بسازند یا داروهایی را در ایمپلنت‌ها ادغام کنند که در جراحی‌های ایمپلنت مانع از بروز عفونت‌ها شوند. راه‌حلی که این دانشگاه در پیش گرفته، این است که دانشگاه اطمینان داده ایمپلنت‌های بیوپزشکی پرینت سه‌بعدی در طول استفاده مقاوم باقی می‌مانند و به خوبی می‌توانند نیاز بیماران را برآورده کنند. این ایمپلنت‌ها در حالی که به‌عنوان یک منبع تحویل دارو به کار می‌روند، تسکین درد را به دنبال دارند. تولید تعداد بیشتری از این قبیل ایمپلنت‌ها به مرور به کاهش هزینه تولید ایمپلنت‌ها کمک می‌کند و به نوعی صرفه‌جویی اقتصادی را به همراه خواهد داشت. این گروه به‌عنوان تیمی که به محصول رسیده‌اند در مدت سه سال، یک‌میلیون و 275 هزار دلار جایزه دریافت کرده‌اند. طرح ایجاد شرایطی برای تسهیل دسترسی به خانه و رفاه در مناطق روستایی به مردم فقیر و کم‌بضاعت در مناطق روستایی کمک می‌کند تا به منابعی دسترسی پیدا کنند که درنهایت منجر به تسهیل دسترسی برای افراد می‌شود. راه‌حل دانشگاهی برای این مشکل، ایجاد موسسه‌ای ملی است تا از این طریق، ساکنان روستا هم بتوانند به راحتی از موانعی که بر سر راه خانه‌دار شدن آنها وجود دارند، عبور کنند. اعطای وام، بیمه خانه و سیاست‌ها و احکام محلی و بومی جزء اقدامات این موسسه به شمار می‌رود. این پروژه در طول سه سال حدود یک‌میلیون و 275 هزار دلار جایزه دریافت کرده است.
در پروژه‌ای دیگر، تیم‌های دانشگاهی آبرن تلاش کرده‌اند با افزایش دانش پایه درباره مغز و سیستم عصبی، بار بیماری‌های عصبی را کاهش دهند. محققان این دانشگاه برای کاهش بیماری‌های روانی و عصبی مطالعاتی را انجام داده‌اند تا از این طریق، بار این بیماری‌ها را از دوش دنیا بردارند. گروهی از متخصصان شیمی، فیزیولوژی، رشد و توسعه و تصویربرداری از مغز به‌طور مشارکتی، یک مرکز نوروساینس را برای مطالعات بنیادی حول محور مغز و سیستم عصبی توسعه داده‌اند. این تیم تحقیقاتی برای مدت سه سال، حدود 637 هزار و 500 دلار جایزه دریافت کرده است.