در واقع این مساله، اساسی ترین چالش پیش روی سرمایه گذاران خارجی در ایران است. همچنین وجود آشوب در منطقه خاورمیانه باعث شده سرمایه گذاری ها افت کند. البته جو روانی ناشی از اعمال تحریم های امریکا باعث شده شرکت ها در سراسر جهان رفتارهایی از خود بروز دهند که به هیچ عنوان ارتباطی به تحریم ندارد. به عبارت دیگر این شرکت ها به پیشواز تحریم رفته اند و بیش از آنچه باید، از پیامدهای همکاری با شرکت های ایرانی هراس دارند. متأسفانه درباره شرایط تحریم و محدودیت های همکاری با ایران به اندازه کافی اطلاع رسانی نشده بنابراین تبلیغات منفی امریکا علیه ایران بر افکار عمومی جهان غلبه کرده است. پیش از آغاز دور تازه تحریم ها بیشتر با شرکت های اروپایی، کانادایی، چین و روسیه مذاکره و همکاری می کردیم که اکنون به دلیل نگرانی از جرائم سنگین آمریکا، محتاطانه با ایران رفتار می کنند. دولت های اروپایی از همکاری اقتصادی با ایران و راه اندازی کانال مالی ایران و اروپا می گویند اما فراموش نکنیم که در اقتصادهای آزاد، دولت ها نمی توانند شرکت ها را به همکاری با شرکت های کشوری خاص وادار کنند و خود بانک ها و شرکت ها در این باره تصمیم گیری می کنند. اخیرا هم امریکا واکنش مناسبی نسبت به اینستکس (کانال مالی ایران و اروپا) نداشته و برخی خبرها از تحریم آن حکایت دارد. ایران باید با استفاده از ظرفیت نهادهای حقوقی و بین المللی چنین موضوعاتی را پیگیری کند و تا حد ممکن سایه سنگین تبلیغات منفی را کم کند. در این بین بخش خصوصی می تواند با رایزنی با شرکت های همکار خارجی نقش موثری ایفا کند. از سوی دیگر مشکلات اقتصادی باعث شده سرمایه گذاری داخلی نیز نزدیک به صفر باشد. تشکل های بخش خصوصی که اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی برجسته ترین آنهاست باید تلاش کنند که نیاز اقتصادی کشور به سرمایه گذاری و کمبودها در این عرصه را به مسئولان و متولیان امر گوشزد و مدام تاکید کنند که اگر موانع بر سر سرمایه گذاری ها حل نشود، اقتصاد کشور از بزنگاه های سخت همچون تحریم ها نمی تواند با کمترین آسیب ها گذر کند. در کشورهای در حال توسعه، دولت ها با قواعد و مقرراتی که وضع می کنند زمین بازی را به نفع بخش خصوصی تغییر می دهند و حتی در مراحل ابتدایی توسعه دست این بخش را می گیرند و با حمایت های خود به آن کار می سپارند تا به تدریج بخش خصوصی روی پای خود بایستد. اما در کشور ما، به دلیل اینکه ساختار دولتی همچنان در اقتصاد دست بالا را دارد، بخش خصوصی بازیگر اصلی به حساب نمی آید و در عمل، عمده سرمایه گذاری ها به سوی بخش دولتی یا عمومی سرازیر می شود. شرکت های خصوصی برای تامین سرمایه مشکلات زیادی دارند اما نهادهای دولتی به این مقوله چندان اهمیتی نمی دهند.