بایدن در ریل پیروزی

بازنده‌های اصلی «سه‌شنبه بزرگ»

کارزار موسوم به «سه‌شنبه بزرگ» دو بازنده برجسته داشت: مایکل بلومبرگ میلیاردر وابسته به حزب دموکرات که به‌رغم استفاده از ثروت شخصی‌اش برای تبلیغاتی گسترده، تنها توانست آرای منطقه خودمختار موسوم به ساموآی در اقیانوس آرام را از آن خود کند و سناتور الیزابت وارن. وارن حتی در ایالت ماساچوست که نمایندگی‌اش را در مجلس سنا بر عهده دارد، از بایدن شکست خورد؛ از همین رو دونالد ترامپ در صفحه توئیترش  از وارن تحت عنوان بازنده «سه‌شنبه بزرگ» یاد کرد و با انتشار تصویری از بلومبرگ که انگشتش را در دهان فرو برده، برای او نوشت که در شرایط کنونی این کار را نکن چرا که بهداشت و سلامت خود و دیگران را به خطر می‌اندازی. او هم‌چنین در توئیترش بلومبرگ را به سخره گرفت و از او تحت عنوان «مایکل کوچک» یا «مایکل ریزه» یاد کرد. پیشتازی بایدن صدای برنی را نیز درآورد. او سه‌شنبه شب معاون پیشین رئیس‌جمهوری را هدف حملات لفظی‌اش قرار داد و گفت که پیروزی با تکیه بر کمک‌های مالی ثروتمندان، روشی کهنه و نخ‌نماشده‌ای است و شما (بایدن) دیگر با تکیه بر سیاست‌های کهنه نمی‌توانید ترامپ را شکست دهید. برنی خطاب به حامیانش در کمپین خود گفت: «مردم در مورد انقلاب می‌گویند، ما جنبشی را کلید زدیم». شاید اگر این نتایج هفته گذشته پیش‌بینی می‌شد همه را شگفت‌زده می‌کرد. بایدن در شرایط کنونی به واسطه هراس دموکرات‌ها از پیروزی برنی که تمایل‌های چپ‌گرایانه و رادیکال دارد و خواهان انقلاب سوسیالیستی است، پیشتاز است. معاون پیشین اوباما بر اساس برنامه از‌پیش‌طراحی‌شده‌ای درصدد جذب آرای سراسر ایالت‌های جنوبی و مناطقی بود که حتی در آن قسمت‌ها کمپین‌های انتخاباتی نداشت؛ ایالت‌هایی چون مینه‌سوتا و ماساچوست. علاوه بر این، بایدن از حمایت اکثریت چهره‌های دموکرات برخوردار است؛ همان‌هایی که باور دارند برنی در کارزار ۲۰۲۰ از ترامپ شکست می‌خورد. تمامی این مولفه‌ها نشان می‌دهد که کارزار سه‌شنبه بزرگ در حقیقت رقابتی تنگاتنگ میان دو چهره بود؛ بایدن و سندرز.

چرایی پیشتازی بایدن

بایدن بعد از هزینه‌های سنگینی که در ایالت‌هایی چون آیووا و نیوهمپشایر متحمل شد، لازم بود برای رأي‌دهندگان سخنرانی کند. به همین مناسبت او روز شنبه در کارولینای جنوبی سخنرانی کرد؛ انگاری همانجا بود که بایدن نگرانی‌ها و دغدغه‌های یک‌ساله‌اش برای رقابت را کنار گذاشت. با این حال فعلا هرگونه فرضیه‌ای مبنی بر نهایی شدن بایدن به عنوان گزینه نهایی دموکرات‌ها نادرست است؛ هرچند نتایج آرا نشان می‌دهد دور از انتظار هم نیست. نیویورک‌تایمز نوشت: «‌احتمالاتی که موجب شد تا رأي‌دهندگان آمریکایی بیش از برنی از بایدن حمایت کنند، مبتنی بر واقعیت‌های حاکم است. معاون پیشین رئیس‌جمهوری آمریکا شاید بهترین گزینه برای حراست از اصول سوسیال‌دموکرات باشد، زیرا شواهد نشان می‌دهد او قادر است از جایگاهی قدرتمندتر، ترامپ را به چالش بکشد. علاوه بر این، بایدن پیش از این نیز به واسطه سال‌ها خدمت در قامت معاون اوباما، در همان برهه زمانی مورد تحسین بسیاری از آمریکایی‌ها بود و همین مسئله موجب شد تا اعتماد رأي‌دهندگان دموکرات به او بیش از برنی باشد. مطمئنا این حقیقتی است که ترامپ نیز پیش از این، آن را لحاظ کرده بود و به همین دلیل ماجرای اوکراین‌گیت را رقم زد تا بدین وسیله چهره بایدن را که تصور می‌کند رقیب اصلی‌اش است تخریب کند؛ ماجرایی که زمینه‌ساز استیضاحش شد. علاوه بر این، ترامپ در روزها و هفته‌های اخیر در توئیترش به شکل عجیبی از برنی ستایش می‌کرد تا جایی که ناظران به اجماع می‌گفتند که رئیس‌جمهوری آمریکا تمایل زیادی دارد تا در دور نهایی رقابت‌ها رودرروی برنی قرار بگیرد تا بایدن. با این حال تحلیلگران می‌گویند همان‌گونه که بعد از انتخابات مقداماتی در آیوا و نیوهمپشایر، فرضیه نامزدی نهایی برنی سندرز از حزب دموکرات و شکست بایدن قوت گرفت اما محقق نشد، امروز هم به محکمی نمی‌توان گفت که معاون اوباما نامزد نهایی حزب دموکرات و رقیب اصلی ترامپ است. 

موقعیت شکننده نامزد نهایی دموکرات‌ها در کارزار ۲۰۲۰

رقابت‌های ایالتی صرفا میان دو نامزد یعنی بایدن و برنی تنگاتنگ است. بسیاری از دموکرات‌های میانه‌رو از ترس پیروزی نهایی سندرز، فارغ از اختلاف‌نظرهایی که دارند، در یک سنگر قرار گرفته‌اند و این مسئله به جدی‌ترین نگرانی این نامزد سوسیال‌دموکرات تبدیل شده است. در این میان نکته‌ای که امروز در منطق دموکرات‌ها بیش از ایدئولوژی و جاه‌طلبی‌هایشان برجسته شده، ترامپ است؛ چهره‌ای که به باور دموکرات‌ها نماد یک اختلال و ناهنجاری است. به همین دلیل است که حزب دموکرات بی‌توجه به اختلاف‌های درون‌حزبی در یک مورد اتفاق نظر دارد و آن شکست ترامپ است. بارنی فرانک، از اعضای پیشین کنگره به تفاوت دیدگاه‌های برنی و بایدن اشاره کرده و در این  باره به نیویورک‌تایمز گفت: «سندرز باور دارد که رأي‌دهندگان به دنبال تحقق تغییراتی بزرگ هستند، اما بایدن به خصوص بعد از هشت سال خدمت در کابینه اوباما، خواهان تغییر معادله قدرت در ساختار حکومتی است». او افزود: «رقابت نهایی در روز سه‌شنبه به این سوال دامن زده است که آیا رأي‌دهندگان بیش از نابرابری‌های حاکم از دولت در هراسند یا نه». برنی و بایدن محصول دو دوره تاریخی متفاوتند، همین مسئله موجب شده تا برنی به چهره  چپ‌گرایی تبدیل شود که شیفته دولت‌های سوسیالیستی و کمونیستی در فراسوی مرزهای آمریکا است و در داخل از حقوق کارگران دم می‌زند، اما بایدن وفادار به نظم سرمایه‌داری است. با این حال هر دو نامزد دموکرات در کارنامه حزبی و دو دهه فعالیت‌های سیاسی‌شان، سوابقی را ثبت کردند که ممکن است چالش‌هایی را برایشان در کارزار نهایی ۲۰۲۰ ایجاد کند. سندرز از آرا و فعالیت‌هایش در حوزه سلاح پشیمان است و بایدن به واسطه موافقت با حمله آمریکا به خاک عراق در سال ۲۰۰۳ دائما هدف حملات لفظی و انتقادها قرار دارد. از همین رو بسیاری از ناظران و استراتژیست‌های آمریکایی می‌گویند که هم برنی و هم بایدن، فارغ از این که کدام‌یک انتخاب شوند، در کارزار ۲۰۲۰ در موقعیت شکننده‌ای تعریف می‌شوند. با این تفاسیر همان‌گونه که رو کاهانا، یکی از اعضای پیشین کنگره می‌گوید، رقابت‌های کنونی فارغ از سنت رایج حزبی، میان دو غول جناح دموکرات یعنی بایدن و برنی در جریان است. بایدن نیز به‌سان سندرز تا پیش از این چندان مورد حمایت هم‌حزبی‌هایش قرار نداشت. به عنوان نمونه، بتو اوروک ژوئن گذشته خطاب به بایدن گفته بود که نمی ژ‌تواند همه چیز را به زمان ریاست اوباما بازگرداند؛ از همین رو بهتر است از رقابت‌ها کنار بکشد. تیم رایان هم سپتامبر گذشته بایدن را به چالش کشید و گفت که عمر فعالیت‌های سیاسی معاون پیشین رو به زوال است و من تصور نمی‌کنم انرژی لازم را برای ریاست داشته باشد. اما حالا همه چیز فرق کرده است و نه تنها این دو منتقد، بلکه چهره‌هایی چون بوتیجیج و کلوبوچار نیز کنار بایدن ایستاده‌اند. این به معنای تایید مواضع و سیاست‌های این نامزد دموکرات نیست، بلکه ماحصل ترس از پیروزی برنی و تلاش برای متوقف کردن این چهره چپ‌گرا است. با این حال آنگونه که ناظران می‌گویند دموکرات‌ها در انتخاب پیش رو گزینه‌های جدی هم برای رقابت نداشتند، ورود چهره‌ای چون مایکل بلومبرگ به میدان گواهی است برای اثبات این ادعا.