خبر صادرات تولید مرغ به کشورهای همسایه در حالی که مردم ناتوان از خرید مرغ هستند و با توجه به اینکه دانه‌های خوراکی و دامی تاکنون از ارز دولتی استفاده می‌کرده بدین معنی است که یارانه ملت را فدای همسایه‌ها می‌کنیم. در واقع صادرات گندم و بسیاری از مواد غذایی که تا همین چند روز پیش هم از ارز دولتی و یا به تعبیر درست «ارز مردم» استفاده می‌کردند در چند سال گذشته در حالی که کمبود آن در بازار داخلی کاملا محسوس بوده نشان می‌دهد که نوکیسه‌گان سرمایه‌داری انگلی در ایران که نسل عبدالباقی هستند هیچ قرابتی با مردم ایران ندارند. این در حالی است که سرمایه‌داران آمریکایی بنا بر یک توافق نانوشته هم کالاهای تولیدی خود را (چه در آمریکا و چه در خارج از آمریکا) در خود آمریکا ارزان‌تر از همه کشورهای اروپایی عرضه می‌کنند و یا در چین تا زمانی که بازار عرضه داخلی تامین نشود مجوز صادرات صادر نخواهد شد و یا هند در شرایط فعلی صادرات گندم را ممنوع اعلام کرده است.
آنچه در ایران روی داده ظهور یک سرمایه‌داری کلاسیک مبتنی بر رفتارهای اجتماعی نیست، بلکه ظهور موجود عجیب‌الخلقه غارت در مناسبات سرمایه‌داری است که کلیتواکراسی نامیده می‌شود. این مناسبات ضدمردمی که در جای‌جای سیستم اقتصادی کشور جا خوش کرده متضمن بورژوازی مستغلات دریده، ارزخواران وقیح، دلالان بیگانه‌پرست و فراریان مالیاتی است که دست به دست هم شالوده زندگی مردم را از هم پاشیده و ظاهرا دولت و دولتمردان نیز در این آبرفت حیات و زیست‌آلوده آنان را تداوم بخشیده‌اند.
آنچه مسلم است تحریم به عنوان یک ابزار کارآمد برای این‌گونه سرمایه‌داران تلقی می‌شود و از آن ارتزاق می‌کنند. حضور بی‌پروای آنان در خیابان‌های لندن و کانادا در املاک میلیون دلاری که عموما با خروج ارز دولتی کارخانجات توام بوده به قانون‌گریزی و کشورگریزی آن شدت بخشیده است. ریزش برج عبدالباقی در آبادان هشداری است که شاهد ریزش سایر تولیدات مقوایی آنان و خسارات بیشتر مردم خواهیم بود لذا به نظر می‌رسد راهکاری مگر نظارت و کنترل بیشتر بر این سرمایه‌داری انگلی که ثروت مردم را هدف گرفته نباشد.
منبع: جهان صنعت
غلامحسین دوانی