این نتیجه‌گیری باید منجر به دو تغییر تفکر نزد اروپایی‌ها شود؛ اول اینکه آنها باید به‌دنبال همکاری با دولت بایدن باشند تا اطمینان حاصل شود که تعامل ایالات متحده با شرکا و متحدان می‌تواند منافع مردم آمریکا را هم تأمین کند و همچنین اطمینان حاصل شود که ادامه اتحاد با ایالات متحده می‌تواند رأی‌دهندگان اروپایی را هم به ادامه این روند و فاصله‌گرفتن از پوپولیسم راست‌گرا امیدوار کند. نکته دوم هم اینکه نباید به ایالات متحده به‌عنوان تنها سنگ‌بنای حمایت از دموکراسی و آزادی نگریسته شود. واشنگتن باید یکی از مشارکت‌کنندگان در این مسیر باشد و همکاری با آمریکا باید در همکاری نهادها و فرایندها قابل مشاهده باشد. ترامپیسم مانند دیگر اشکال پوپولیسم، بر پایه اصول نیست، بلکه بر فرصت‌طلبی استوار شده است. اگر قرار باشد ایالات متحده یک رئیس‌جمهور دیگر همفکر ترامپ داشته باشد، یکی از راه‌های پیش‌روی متحدان و شرکای ایالات متحده برای ایجاد مشارکت پایدار با واشنگتن، کمک به افزایش محبوبیت چنین مشارکتی نزد رأی‌دهندگان آمریکایی است. «جیک سالیوان»، مشاور امنیت ملی بایدن، بارها درباره تأثیر سیاست خارجی برای طبقه متوسط سخنرانی کرده و وعده داده است که از میزان رفاه خانواده‌ها در ایالت‌های کمتربرخوردار به‌عنوان متر و معیاری برای سیاست خارجی دولت بایدن استفاده کند. شرکا و متحدان ایالات متحده باید برای کمک به تحقق این وعده با دولت جدید آمریکا همکاری کنند. البته این به معنای کنارگذاشتن منافع خود در توافق‌نامه‌های تجاری یا رویارویی با چالش‌های اقلیمی نیست، بلکه در اولویت قراردادن مناطقی است که طبقه متوسط بیشتری در آن زندگی می‌کنند و نظر آنها در انتخابات اثرگذارتر است.

برای روشن‌کردن موضوع باید این نکته را در نظر داشت که این به معنای تأیید رویکرد آمریکایی‌ها یا اروپایی‌ها نسبت به پوپولیست‌ها نیست، بلکه موضوع مهم یافتن راهی برای خلع‌سلاح‌کردن آنهاست. در درازمدت، کارگران در دیترویت آمریکا و دوسلدورف آلمان، هر دو علاقه‌مند به جهانی هستند که بتواند از حیثیت، امنیت و رفاه آنها محافظت کند. در کوتاه‌مدت هم رهبران هر دو سوی اقیانوس اطلس می‌توانند توجه بیشتری به تأثیرگذاری سیاست‌ها و اقداماتشان بر نان روزانه کارگران نشان دهند. این بهترین اقدام برای خلع‌سلاح‌کردن پوپولیست‌هاست. از طرف دیگر چالشی اقتصادی و سیاسی که چین در سال‌های اخیر ایجاد کرده، نگرانی فزاینده چپ‌گرایان و راست‌گرایان را در ایالات متحده برانگیخته است. بااین‌حال، اتحادیه اروپا منافع خاص خود را در رویکرد استراتژیک با چین دارد و پکن را به‌عنوان «رقیب سیستماتیک» خود معرفی کرده است؛ بنابراین اتحادیه اروپا و کشورهای عضو آن باید با دولت بایدن همکاری کنند تا اطمینان حاصل شود که موفقیت استراتژی ایالات متحده برای مدیریت رقابت با چین تا حد زیادی به همکاری گسترده با اتحادیه اروپا بستگی دارد. در واقع هدف اروپایی‌ها باید اطمینان از این امر باشد که اگر یک ترامپیست دوباره در واشنگتن به قدرت برسد، وارث شرایطی شود که آسیب‌رساندن به روابط ایالات متحده و اتحادیه اروپا از نظر سیاسی و اقتصادی به اقدامی پرهزینه و غیر قابل توجیه تبدیل شود. همان‌طورکه کنارگذاشتن آلمان غربی برای رونالد ریگان، رئیس‌جمهور آمریکا، در دوران پایانی جنگ سرد امری ناممکن بود. علاوه بر کمک به محبوبیت و توجیه‌پذیرتربودن همکاری‌های بین‌المللی در ایالات متحده، حتی نزد راست‌گرایان و ترامپیست‌های آمریکایی، شرکا و متحدان واشنگتن باید با دولت بایدن همکاری کنند تا نهادها و روش‌های اساسی لازمه این‌گونه همکاری و تعامل را هم بازسازی و تقویت کنند. هدف آنها نه‌تنها باید بر اقدامات جمعی مؤثر در رویارویی با چالش‌های مشترک متمرکز شود، بلکه باید همکاری نزدیک به معنی ایجاد انگیزه برای ادامه مشارکت و افزایش هزینه‌های خروج یک‌جانبه را هم مانند آنچه در دوران ترامپ دیدیم، شامل شود. مؤسسات بین‌المللی مؤثر و توافق‌نامه‌ها و همکاری‌های مداوم می‌توانند دولت‌ها از‌جمله دولت ایالات متحده را کمتر به بازگشت مجدد به یک‌جانبه‌گرایی ترغیب کنند. نباید هیچ راهی برای بازگشت به عقب از سوی هرکدام از طرفین وجود داشته باشد و اگر تمایلی برای این کار نزد هرکدام مشاهده شود، هزینه‌های آن به اندازه‌ای زیاد باشد که حتی فردی مانند ترامپ را هم برای پایبندی به تعهدات متقاعد کند. بااین‌حال حتی اگر متحدان واشنگتن نتوانند نگرانی خود را از بازگشت ترامپ پنهان کنند، این نگرانی از خرد استراتژیک همکاری آنها با ایالات متحده برای تقویت پایه‌های دولت‌های دموکراتیک در برابر چالش‌های جهانی و رویارویی با رژیم‌های اقتدارگرا نمی‌کاهد. در واقع، این مسئله، رویکرد متحدان واشنگتن را حیاتی‌تر می‌کند؛ بهترین استراتژی برای متحدان ایالات متحده برای محافظت از منافع خود در برابر ورود مجدد ترامپ یا همفکرانش به کاخ سفید این است که آنها امروز با حداکثر امکانات و کارایی خود با دولت بایدن همکاری کنند.