رضا یزدخواستی در گفت‌وگو با خبرنگار ایراسین، با بیان این مطلب در ادامه افزود: آزادسازی قیمتگذاری مواد اولیه در زنجیره فولاد از سال ۹۹ آغاز و سپس این کالاها در بورس عرضه شدند و ما نیز با اصل قضیه مشکلی نداشتیم اما در نحوه عملیاتی شدن آن سوالاتی مطرح بود و به نظر می‌رسید ایده‌های مطرح شده بایستی هماهنگ با عرف بین‌المللی تنظیم و فرموله شود. به گفته وی، شرکت‌های معدنی به طورطبیعی در این مسیر علاقه‌مند بودند تا قیمت‌ها افزایش پیدا کند و بورس را به عنوان یک ابزار برای این کار می‌دانستند، بنابراین این موضوع را بشدت دنبال کردند؛ البته در مقابل این موضوع، دیدگاه ما به عنوان یک شرکت فولادی این بود که بورس جایگاه خود را دارد و لیکن تامین و قیمتگذاری در بورس کالا برای تناژهای بالا و سنگین امکان پذیر نیست و مانند همه جای دنیا برای این نوع معاملات سنگین، مذاکره و توافق روش قابل قبول و منطقی تری خواهد بود. به گفته وی، اکنون سنگ‌آهن و دیگر مواد اولیه در بورس کالا عرضه و به قیمتهای معینی معامله می‌شود. اما در برخی موارد مشاهده می‌شود قیمتی که برای این محصولات در بورس کشف می‌شود بالاتر از قیمت بازار آزاد است. یا حتی برعکس در شرایطی در بازار، تولیدکننده می‌تواند محصول خود را با قیمت بالاتری به فروش برساند. وی تصریح کرد: به نظر می‌رسد برای تامین مواد اولیه عملی‌ترین راهکار این است که شرکت‌های بزرگ با یکدیگر مذاکره و به تواقق برسند.