نفيسه قانيان
گر ز درون شکسته ای/ فاش مکن که خسته ای/ هر که ز راي پرسدت/ سوی طرب اشاره کن.
اين اعتقاد ايرانيان است. اعتقادي كه اگرچه در زندگي روزمره امروز، فراموش شده است اما نگاه باطني و اصيل ايرانيان در خصوص مفهوم شادي و شاد زيستن را بيان مي سازد تا آن جا كه توصيه مي كند در زمان شكستگي و خستگي روحي نيز بايد به سمت و سوي خوشي ها اشاره كرد.
ايرانيان، امروز به واقع اين شادي ذاتي را از دست داده اند. بخشي از اين اتفاق، مرهون زندگي معاصر با تمامي مختصات و ويژگي هاي خود است و بخشي از امر را مي توان به تغيير سبك زندگي و نگرش افراد نسبت داد.
اما آن چه بهانه نوشتن اين يادداشت آن هم در جريده اي اقتصادی را فراهم كرد، جشن قهرماني تيم سپاهان است. جشني كه مردم را به كوچه و خيابان كشيد و در كمتر از چند ساعت، شهر را با پرچم ها و شادي هاي زرد پر كرد، آن قدر كه مي شد تصوير پاييز را در ارديبهشت طلايي اصفهان ديد.
براي كسي مثل من كه هميشه از حاشيه هاي ورزش، چيزهايي مثل شكستن شيشه هاي استاديوم و اتوبوس و يا پرت كردن بطري و زد و خورد را در ذهن دارد، شايد اين شادي نيز در نگاه اول بيم حاشيه هاي خطرناك را به همراه داشته باشد، اما نوع شادي مردم در جشن قهرماني شهرشان، نشان داد امكان دست و پا كردن شادي سالمي كه در آن نياز به گارد و نيروي انتظامي نباشد نيز وجود دارد.
مردم امروز كه صبح تا شب و شب تا صبح با اندوه هاي معاصرشان سر مي كنند به چنين شادي هايي نياز دارند. شادي هاي بي حاشيه كه در بسياري از كشورها به وفور و به بهانه ها و مناسبت هاي مختلف برپا مي شود. در عرصه ورزش نيز شادي هاي مردم كشورهاي مختلف كم نيست. جشنواره هاي ساده اي كه علاوه بر آن كه روحيه جمعي مردم را براي بازگرداندن به روزهاي سخت و تكراري كار تأمين مي كند، كم هزينه بوده و به هيچ وجه تشريفاتي نيست، سهم ساده مردم از شادي را دادخواهي مي كند و مي تواند تبيين كننده نگاه هاي اصولي و انتظارات ما از نشاط اجتماعي باشد.
واقعيت اين است كه شادي يك نياز اجتماعي است. چرا كه بدون شك جامعه اي كسل، كرخت و مرده، راه به جايي نمي برد. اگر شعار دنياي ورزش، عقل سالم در بدن سالم است، بايد گفت لايه زيرين اين شعار نيز از روح و روان سالم سخن مي گويد. دنياي امروز علم، ثابت كرده است كه هر كنش روحي، واكنشي مستقيم در جسم انسان دارد. بنابراين سلامت روحي افراد، واسطه اي مستقيم براي تأمين سلامت جسمي آن هاست و شادي يكي از راه هاي كسب سلامتي است. پس براي دنيايي كه به يوگاي خنده و خنده درماني پناه برده است، زدودن غم به شيوه هايي ساده و صحيح، قدر و ارزش فراواني دارد.
در شادي اخير قهرماني اصفهان، اين فقط ورزش دوستان نبودند كه در خيابان ها شادي مي كردند. بخشي از مردم هم اين قهرماني را بهانه اي ديدند كه مي شود شادي هاي مهجور را با آن زنده كرد. بايد اين واقعيت را پذيرفت كه شادي اين عنصر مغفول در واكنش هاي شيميايي امروز، جايي براي بروز سالم و بي دغدغه باز كرده تا ثابت كند خطرآفريني جزء هميشه همراه شادي نيست بلكه تنها يك وصله ناجور است.